Op de helft.

Hai lezers, 

Nu we dit schrijven, zijn we alweer op de helft van onze reis. Wat vliegt de tijd! We willen jullie zoveel mogelijk vertellen wat we hier meemaken, maar eigenlijk is dat onmogelijk! Afrika moet je voelen, moet je beleven! 

Afgelopen week hebben we hier een jongeman leren kennen, Omar (31). Ze noemen hem hier ook wel tupac. Wat een vriendelijke, lieve Gambiaan, maar ook iemand met een heftig verleden. Hij brengt ons iedere avond veilig terug naar onze combound. Het verhaal van zijn leven heeft ons diep geraakt. Hij heeft voor 4 jaar op straat geleefd en nu “zwerft” hij overal rond.. Geld voor eten had hij nauwelijks, douchen deed hij in de zee.. Hij vecht enorm om zelf een bestaan op te bouwen, maar dat is hier niet gemakkelijk.. Hij werkt nu 3 maanden bij een bar en heeft tot op heden 800 Dalasie uitbetaald gekregen, oftelwel €16,-.. We keken elkaar aan en dachten hetzelfde, wij gaan voor hem iets betekenen! 

We hebben hem €52,- geschonken, zodat hij de huur van een huis kan betalen voor 2 maanden en een matras kan kopen. Hij heeft namelijk een eigen huisje, maar doordat zijn werk niet uitbetaald, had hij direct een probleem. Nadien gaat hij op zijn werk praten over het loon. Op deze manier heeft hij een opstap naar een “nieuw” en beter leven! Afgelopen vrijdag zijn we naar Serekunda geweest met hem. Een grote, locale markt. We hebben hem daar nieuwe schoenen gegeven. Nog nooit, maar dan ook nooit hebben we iemand zo trots gezien! Heel de strip van Senegambia weet dat hij nieuwe schoenen heeft gekregen, van de mensen uit Holland! Ieder uur poets hij zijn schoenen netjes op, iets waar wij nog wat van kunnen leren! Nadien zijn we gaan uiteten en hebben we hem meegenomen. Nog nooit eerder was hij uiteten geweest, hij wist niet wat hem overkwam. Begreep de menukaart niet, wist niet hoe dit moest bestellen.. Hij heeft de avond van zijn leven gehad en wij ook!

Bij terugkomst in het appartement gaven we hem een bounty. Dit heeft hij met veel gesmak smakelijk opgegeten. Wat bleek, nog nooit eerder heeft hij zoiets op! Hoe wreed kan het soms zijn, wij in de westerse landen hebben overgewicht doordat we een overvloede hebben aan al dit eten en hier hebben ze het gewoon nog nooit op!! 

Volgende week gaan we naar zijn driejarige dochtertje. Hier zullen wij kleding gaan uitdelen in zijn dorp. 

Met het opzetten van de thuiszorg gaat het erg goed. Vandaag zijn we naar een nieuwe patient geweest. Dit was 45 minuten lopen! Het is maar goed dat we een fiets voor de verpleegkundigen gekocht hebben. Deze jonge dame heeft wonden op haar bovenbeen. Gelukkig hadden we die ochtend goed ontbeten, uit voorzorg 😅. De eerste wond was namelijk 4 cm breed, 12 cm lang en 7 cm diep! In de wond zat alleen een gaasje, het was niet afgedekt niets. Schrikbarend om te zien, grote wonden en totaal geen hygiëne. Deze wond zal in Nederland, zonder chirurgie al niet helen, laat staan hier.. Deze wond zal dus nooit dichtgaan, we hopen alleen maar dat door het juiste wondbeleid in te zetten er geen infectie optreedt voor deze vrouw.. 

Inmiddels hebben we een fiets en een telefoon gekocht voor de verpleegkundigen. Al het wondmateriaal is netjes gestructureerd in bakken en volgende week gaan we uitleg geven over al het wondmateriaal. 

Liefs

Shanna en Babs